Fotografeer je onderwerp op beide manieren om te kijken hoe het uitkomt. Veel mensen vergeten dat ze hun camera ook 90 graden kunnen kantelen.
Deze pinguïn komt goed tot zo'n recht op een staande foto.
Fotografeer op dezelfde hoogte als waarop het dier zich bevindt. Dat betekent veelal dat je door de knieën moet of op de grond moet gaan liggen (let op dat je je kleding weer schoon kunt krijgen - een pinguïnkolonie is vaak drassig).
Door een laag perspectief lig je als het ware naast deze pelsrob...
Voorkom dat je het onderwerp precies in het midden zet. Dat wordt vaak als saai ervaren. Juist buiten het midden wordt een onderwerp interessanter.
Deze albatros heeft zo rechts nog voldoende ruimte om te vliegen (overigens is het niet makkelijk om bij vogels in vlucht dat zo te krijgen).
Voorkom een stipje-in-het-midden: zoom in als je kunt. Ga dichterbij als het kan - maar verstoor niet.
Eén albatros zou een stipje zijn geweest. Dichterbij komen was niet mogelijk. De oplossing is om een groep vogels te fotograferen. Samen vullen ze het beeld wèl.
Voorkom storende elementen zoals de rode en gele zeilpakken van medepassagiers, die de natuurlijke omgeving ontsieren. Als je opschuift, kun je dan het diepe blauw van een stuk ijs gebruiken als achtergrond voor een pelsrob of pinguïn?
Door een klein stukje op te schuiven, kon ik het blauw van een brok ijs als achtergrond voor dit pinguïnportret gebruiken.
Zijn er interessante perspectieven, lijnen of structuren die je in de foto kunt verwerken?
Strepen in de lucht en de vorm van de ijsberg bepalen het lijnenspel in deze foto.
Maak een aantal foto's van hetzelfde onderwerp, probeer verschillende perspectieven (voor-/zijaanzicht, hoog/laag) of wacht op een moment dat een dier 'iets doet' (roept, gaapt).
Ik wist dat deze Reuzenstormvogel ging opstijgen, dus het was even wachten op het juiste moment.
Kies een interessant detail uit: een deel van het dier, een korstmos op een oud stuk hout, een stuk lava-steen.
Door een detail van deze Antarctische vogel te fotograferen ontstaat een 'zoekplaatje', er ontstaat een vervreemdend effect.
Toon een dier in zijn eigen leefomgeving, laat wat van zijn leefmilieu zien: een pinguïn die uit de zee het strand op komt lopen, een pelsrob die op een leeg kiezelstrand ligt.
Een antarctische stern in zijn natuurlijke omgeving: ijs.
Altijd scherpstellen op de ogen, niet op snavelpunt of snuit als die vooruitsteken. De ogen zijn de plaatsen waar je naar kijkt op een afbeelding.
Hier kun je zien dat ik niet op de snavelpunt heb scherpgesteld, maar op het samengeknepen oog van deze kindbandpinguïn.
